ΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ - παιδική χορωδία Σπ. Λάμπρου * 7η ενότ.

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος

Μουσική: Μίμης Πλέσσας

Πρώτη εκτέλεση: Μαριάννα Ευστρατίου-Παγκάκη

Αν όλα τα παιδιά της γης

πιάναν γερά τα χέρια

κορίτσια αγόρια στη σειρά

και στήνανε χορό

ο κύκλος θα γινότανε

πολύ πολύ μεγάλος

κι ολόκληρη τη Γη μας

θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.

Αν όλα τα παιδιά της γης

φωνάζαν τους μεγάλους

κι αφήναν τα γραφεία τους

και μπαίναν στο χορό

ο κύκλος θα γινότανε

ακόμα πιο μεγάλος

και δυο φορές τη Γη μας

θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.

Θα 'ρχόνταν τότε τα πουλιά

θα 'ρχόνταν τα λουλούδια

θα 'ρχότανε κι η άνοιξη

να μπει μες στο χορό

κι ο κύκλος θα γινότανε

ακόμα πιο μεγάλος

και τρεις φορές τη Γη μας

θ' αγκάλιαζε θαρρώ!

H ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ, Γ. ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ - 1966 *7η ενότ.

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις

εκεί που πάει να σκύψει

με το σουγιά στο κόκκαλο

με το λουρί στο σβέρκο

Νάτη πετιέται απο ξαρχής

κι αντριεύει και θεριεύει

και καμακώνει το θεριό

με το καμάκι του ήλιου

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟ-ΣΥΝΔΕΤΙΚΑ ΡΗΜΑΤΑ *7η ενότ.

Χρήσιμα στοιχεία θεωρίας:

1) Συνδετικά ρήματα είναι τα ρήματα που συνδέουν το υποκείμενο του ρήματος με ένα κατηγορούμενο (π.χ. Η Άννα είναι μαθήτρια).

2) Το βασικότερο συνδετικό ρήμα είναι το είμαι. Άλλα συνδετικά ρήματα είναι: γίνομαι, φαίνομαι, μοιάζω, παραμένω, θεωρούμαι, εμφανίζομαι, παρουσιάζομαι, αποδεικνύομαι, εκλέγομαι, διορίζομαι, πάω για, μιλάω ως, αποτελώ, ονομάζομαι, λέγομαι, αναγνωρίζομαι, ανακηρύσσομαι, χειροτονούμαι, κληρώνομαι, ζω, μένω, γεννιέμαι, πεθαίνω, υπηρετώ, λογαριάζομαι, κ.λπ.

3) Κατηγορούμενο είναι ένα επίθετο ή ένα ουσιαστικό που δηλώνει ότι το υποκείμενο έχει μια ιδιότητα, ένα χαρακτηριστικό ή βρίσκεται σε μια κατάσταση.

4) Το κατηγορούμενο του υποκειμένου μπαίνει στην ίδια πτώση με το υποκείμενο, δηλαδή σε ονομαστική, π.χ. «Η Άννα είναι μαθήτρια), (εκτός αν πρόκειται για ουσιαστικό σε πτώση γενική, οπότε είναι γενική κατηγορηματική, π.χ. «Το αυτοκίνητο είναι του πατέρα μου»).

5) Τα συνδετικά ρήματα χρησιμοποιούνται συχνά στην περιγραφή προσώπων, αντικειμένων, καταστάσεων κ.λπ., επειδή με αυτό τον τρόπο αποδίδουμε τις ιδιότητες αυτού που περιγράφουμε, οι οποίες αποτελούν ταυτόχρονα και νέες πληροφορίες (π.χ. «Ο πατέρας μου είναι ψηλός, αδύνατος…»).

Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου, της Άλκης Ζέη

Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου  της Άλκης Ζέη

ΘΕΑΤΡΟ REX - ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ - ΣΚΗΝΗ «ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ»

Η κήρυξη του πολέμου στην Ελλάδα, στις 28 Οκτωβρίου 1940, ανατρέπει τη ζωή του εννιάχρονου Πέτρου, που βλέπει τα πάντα να αλλάζουν γύρω του από τη μια στιγμή στην άλλη. Μέσα στις νέες αυτές συνθήκες, ο Πέτρος θα ξεκινήσει ένα μεγάλο περίπατο, γεμάτο περιπέτειες, συναισθήματα, εμπειρίες και γνώσεις που θα πλουτίσουν την παιδική του ψυχή και θα τον κάνουν να αγαπήσει «πάνω από όλες τις άλλες αγάπες» την πατρίδα του. Η απελευθέρωσή της από τους Γερμανούς θα τον βρει να παίζει στους δρόμους, «άντρας πια, δεκατριών χρονών»!

Η μοναδική γραφή της Άλκης Ζέη συνδυάζει με απαράμιλλο τρόπο τη δραματικότητα και την αγωνία του πολέμου με την ελαφράδα της παιδικής ματιάς, κάνοντας τον «Μεγάλο περίπατο του Πέτρου» ένα από τα πιο αυθεντικά και αγαπητά κείμενα σχετικά με αυτό το κομμάτι της ελληνικής Ιστορίας. Το έργο διασκευάστηκε για το θέατρο και παρουσιάζεται με τη σκηνοθετική υπογραφή του Τάκη Τζαμαργιά, ενός σκηνοθέτη με μεγάλη παιδαγωγική εμπειρία, που καλείται να ζωντανέψει σκηνικά, μαζί με τους συνεργάτες του, το ψηφιδωτό των προσώπων και τις ιδέες της μεγάλης Ελληνίδας πεζογράφου.

Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Δάμων και Φιντίας *6η ενότ.

Στίχοι: Γκάτσος Νίκος

Μουσική: Χατζιδάκις Μάνος

Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Ήταν κάποτε δυο φίλοι στο μικρό μας το νησί

δυόσμος με το καρυοφύλλι, τσάμπουρο με το κρασί.

Βγαίνανε μαζί σεργιάνι πριν αλλάξουν οι καιροί

και στην εκκλησιά του Αϊ-Γιάννη άναβαν μαζί κερί.

Έλαμπε το καλοκαίρι, ήμουνα κι εγώ παιδί,

τέτοιο αγαπημένο ταίρι στη ζωή δεν είχα δει.

Τους εκοίταζαν οι γλάροι τους εκοίταζα κι εγώ,

σαν θαλασσινό φεγγάρι πάνω από την Αμοργό.

Κάποτε έφερε τ' αγέρι μια γοργόνα από τη Τζια

τρυφερή σαν περιστέρι, λυγερή σα νερατζιά.

Με τα φωτεινά της μάτια στο γιαλό κάθε βραδιά

έκανε εκατό κομμάτια τη φτωχή τους την καρδιά.

Είχε ο κόσμος πια μαυρίσει κι από κείνο τον καιρό

έγινε η ψυχή τους βρύση με φαρμακερό νερό.

Πήρε ο ένας το μαχαίρι, πήρε ο άλλος το σπαθί

και τ' αγαπημένο ταίρι το 'χε η μοίρα να χαθεί.

ΔΑΜΩΝ ΦΙΝΤΙΑΣ 2 *6η ενότ.

ΔΑΜΩΝ ΦΙΝΤΙΑΣ 1 *6η ενότ.